Yazarlarımızdan Murat Yerlikhan vefat etti.

İki hafta önce yaşamını yitiren Yerlikhan’ın vefat haberini ise ancak bugün öğrendim.

Köşe yazısını yayına verdiğimiz zaman kendisine linki ve görselleri yollardım, o da her zamanki kibar tavrı ile dönüş yapıp teşekkür ederdi.

İki haftadır dönüş yapmadı. Dikkatimi çekti ama benim de oldukça yoğun bir dönemime denk geldiği için erteledim.

Bugün de bir yazısını yayına verdik.

Her zamanki alışkanlığım ile link ve görselleri gönderdim. Yine dönüş olmayınca, akşam işim bitince aramaya karar verdim.

Ama akşama kalmadan oğlu, babasının iki hafta önce vefat ettiğini, babası ile anlaşmamız üzerine yazılarını devam ettirebileceğimizi söyledi.

Duyduğum habere mi üzüleyim, iki haftadır neden aramadığıma mı kızayım bilemedim.

Ah bitmeyen dünya işlerimiz ve vakit geçtikten sonra fayda etmeyen ahlarımız…

Murat Yerlikhan ile Kayseri’den tanışırım.

O zamanlar Kayseri Ticaret Odası’nda genel sekreter olarak görev yapıyor idi.

Kurumsala (Kayseri Ticaret Odası) yaptığım ilk tanıtım filmi işi de onun ve aynı birimde çalıştıkları eski iş arkadaşımın sayesinde olmuştur.

Henüz yüksek lisans öğrencisiydim ve bu çapta bir iş yapmadığımı söylediğimde, bana güvendiğini ifade etmişti.

Güvenini boşa çıkarmadığımı düşünüyorum.

Sonrasında Malatya’ya gitti ve bir süredir de Malatya Ticaret ve Sanayi Odası’na hizmet veriyor idi.

Bülten TV’den önce çalıştığım gazetede yazıyordu.

Bülten TV’yi kurduğumuzda, kendisini, bizim bölgede bir şehirde olduğu için bize de yazar mısınız diye aradım. “Sen neredeysen oradayım.” dedi ve sadece bize yazmaya başladı.

Bazı insanları çok yakından tanımazsınız ama aranızda güven ilişkisi vardır.

“Sana güveniyorum.” diyen Murat Yerlikhan ile iletişimimiz işte o güven üzerine kuruluydu.

Bu tür ilişkiler insana huzur verir. Arkanızdan yaptıklarınızı izleyen, bir hatanız olduğunuzda sizi uyaracağını bildiğiniz, destek olması gerektiği yerde de destekleyecek insanlardır onlar.

Keşke daha önce haberdar olsa idim ama hayat…

Biz Murat Yerlikhan’dan çok ama çok razı idik.

Yaşam gailesi denen o bitmez tükenmez koşuşturmacadan dolayı böyle bir habere bu kadar geç yetiştiğim için özürlenmekle birlikte, öte yanda yazısının iyi olmasını temenni ederim…

Allah rahmet eylesin… Hem de gani gani…