Kalktı denen koalisyonların, ittifak olduğu bir seçime adım adım yaklaşırken parti liderlerinin ikna turları da o kadar arttı. 

Cenaze törenlerinin bile miting alanına dönüştüğü şu günlerde, kimin daha çok büyük kitlelerle buluşup adeta başsağlığında mitingler yaptığı da tartışılır. 
Ve kimi polis kayıtlarına göre kimi ise anketörler gibi tahmini olarak sayı vermeye çalıştığı miting alanlarında toplananların, kaç kişi olduğu ve bunların kaçının samimi, kimini samimiyetsiz,  kimilerinin ise hazır kıta olduklarını da konuştuğu şu günlerde iktidar ve tayfasının devlet yani kamu gücünün kendi siyasi iktidarları için kullandığını muhalefetin de elinde tuttuğu yerel yönetimler imkanlarıyla kalabalıklar oluşturulduğu iddia edilirken, aynı taraflarının ‘hizmet edeceğiz’ dediği milletin parasıyla bastırdıkları bayrakları sallandırmak için kendilerine umut bağlayanlara çoşku verdiği de görülmektedir.

Ağır suçlamalarla birbirlerine demediklerini de bırakmayan siyasilerin oluşturduğu kalabalıkları da adeta romalıların arenasındaymış gibi ‘öldür, öldür’ demeseler de o anlama gelen tezaruatlar da bulunup karşı siyasi görüşleri iktidar olduklarında yok etmeye adeta yemin ettikleri görülürken, kendi paralarıyla alınan bayrakları, flamaları çılgınca sallayıp dalgalandırdıktan sonra çok sevdikleri çevreyi kirletircesine miting alanlarına bırakıp gittiklerini gözlemliyoruz.
Kısacası her seçimin bir var olmak ya da yok etme seçimi olduğu havasına sokulan toplumların, kamplaştırılıp karşı karşıya getirilerek sandığa doğru gönderildiği ülkede, kiminin sandıkta çıkacak oylarla zafere Üsküdar’ı geçmeye, kimilerinin ise siyasi tarihini çöplüğüne atacağını sanan ve adı seçmen denen millet kendi parasıyla alınan bayrakları sallayarak sandığa giderken, aslında hep aynı kimliklere, kişilere aslında kendilerinin hizmet ettiğini anlamaz, fark edemez; bekledikleri hizmetlerinin niye gelmediğini fark edemezken.